Я буду Папялушкай

Ад вернага пацалунку
Бацька памёр, калі я быў маленькім, а мама была пакаёўкай першай прыналежнасці, якая пакінула мяне на апецы маіх бабуль і дзядуляў. У апошні раз я бачыў яе, калі ёй было 36 гадоў.
З цікаўнасці я акунуўся ў свет пакаёвак. У цяперашні час я чакаю маладога майстра Рэіна, пакуль я вучыўся ў школе для пакаёвак. І брат гаспадара Рэіна ... ён…. што я ўвогуле адчуваю да яго? Гэта можа быць каханне?
Памятаеце гісторыю Папялушкі, пра дачку, з якой абыходзіліся як з пакаёўкай, якая ў выніку становіцца прынцэсай? Яна не адзіная, бо я стану Папялушкай.