Рэзюмэ
«Я не магу дазволіць сабе труну, таму я купіў табе скрыню», — прашаптаў хлопчык, высахлыя слёзы і пустыя вочы. Гледзячы на скрыню з мёртвай дзяўчынкай, якая танула ў Святой Рацэ, хлопчык не вытрымаў: «Не! Дазвольце пабачыць вас апошні раз!» Скокнуўшы ў святую раку, хлопчык памылкова забраў іншую скрынку, у якой таксама была дзяўчынка, жывая, дыхала, плакала! «Няўжо Бог дае мне яшчэ адну сястру, каб пашкадаваць мяне, — выціраў слёзы хлопчык, — бедная дзяўчынка, ты з гэтага часу будзеш мне сястрой…» Аднак гэтыя двое не ведалі, што яны — толькі пешкі ў чыёйсьці гульні…