Ёзора Но Сумікко Дэ,

На куце начнога неба:
Хосіна, які нясмелы і няўпэўнены, заўсёды захапляўся сваім сэмпаем у астранамічным клубе і заўсёды думаў, што яго сэмпай быў як зорка, заўсёды ззяючы, заўсёды яркі і заўсёды па-за яго дасяжнасцю...
Пасля столькіх гадоў ён зноў сустракае свайго Содоу-сэмпая, які цяпер з'яўляецца бацькам аднаго з яго вучняў.
Ён усё яшчэ той сэмпай, якім любаваўся тады? Прынамсі, Хосіна спытаў сябе: «Хто гэты чалавек?»